We kijken er al niet meer van op: als wegen en kanalen of rivieren elkaar kruisen wordt het pleit oder het mom van de bouwkosten meestal beslecht door maar snel een brug aan te leggen. Behalve als internationale ogen op ons gericht zijn en we zoals bij de Coentunnel heel rationeel voor een tunnel kiezen worden het doorgaans monstrueuze constructies die met een overdaad aan onderhoudskosten de oevers verbinden en het landschap ontsieren.

Tot je zelf eens een keer voor een brug staat, en daar tien minuten staat te wachten. En in de rij die zich dan vormt (alleen al aan jouw kant groeit tot 110 auto's, keer twee rijen, plus de auto's achter mij.
110 x 2 auto's, 220 auto's die ieder 10 minuten stil staan. Dat is in totaal een royale 37 uur. Aan de andere kant staat waarschijnlijk eenzelfde rij, dus dat is dan 74 uur.

Als gedurende werkdagen tussen 06:00 en 18:00 uur de brug twee keer per uur wordt bediend is dat 260 werkdagen x 12 uur x 74 uur verlies van uren. Dat is PER JAAR 230.880 uur. Als de kosten van een werkuur € 30,= bedragen (en dat is wel erg laag ingeschat) kost dat dus de samenleving PER JAAR €  6.926.400,= Bij 30 jaar is dat exclusief inflatie (en exclusief de kosten van de wachtende schepen) € 207.792.000,=

Dan maar Googelen: bouwkosten tunnel versus brug. Niets dus... Uiteindelijk wel een calculatie gevonden maar daarin wordt het aspecten wachten niet eens genoemd. Laat staan de brandstofverliezen, ergernissen, te laat komen etc etc.

Voor een land wat doorsneden is met kanalen en rivieren is dat wel een opmerkelijk verschijnsel. De berekening zal niet helemaal kloppen, maar in alle oprechtheid vraag JachtenOnderlinge af of, naast het verlies van uren van passanten, het betalen van brugwachters en onderhoudsbedrijven zo zwaarwegend voor de economie zijn dat we gemakshalve maar bruggen neerleggen in plaats van tunnels.

Een discussie en een plaats op shortlists van belangenbehartigers meer dan waard?

Belangenbehartiging voor varenden in Nederland blijft een hot item. Als uitvoeringsorganisatie heeft SRN in het verleden vele miljoenen kunnen besteden om het toervaartnet in orde te maken en te houden.

Deze luxe periode loopt na 2014 af, en heroriënteert de nu  SWN genoemde organisatie zich. De focus komt te liggen te liggen op het basis toervaartnet, maar ook op veiligheid op het water en duurzaamheid.

De nieuwe directeur heeft in het vaandel "verbinden" staan: JachtenOnderlinge hoopt dat zij erin slaagt om de diverse belangenbehartigingsclubs (VNM, Watersportverbond, ANWB) op één krachtige lijn te krijgen en vanuit die positie het plezierig varen in Nederland daadkrachtig te ondersteunen.

Dat is niet alleen goed voor de schippers van nu, maar ook voor de nieuwe generaties scheepseigenaren die het op dit moment niet zo zien zitten om met een schip door het mooie land te varen.

En dat is dan weer goed voor zowel de lokale economie alswel als USP voor de BV Nederland: van de natuur genieten met een (eigen of gehuurd) schip.