Op de meest onzinnige plaatsen wordt Corona gebruikt om mensen uit elkaar te jagen: zelfs bootjesmensen ontkomen er volgens watersport tv niet een. Dat de kantine gesloten is valt nog te begrijpen. Maar het niet meer mogen of kunnen klussen aan de eigen boot gaat volgens ons een stapje te ver, hoe gevaarlijk het virus dan ook mag zijn.

En ineens zakken de verdiensten van de website een beetje in. En ontdek je dat dat komt omdat het domein is geregistreerd bij een andere registrar. En dat de verwijzing daar nog niet is aangepast. Waardoor zelfs gedurende pakweg twee weken het domein www.jachtenonderlinge.nl niet meer bereikbaar is. Tja, soms moet je even wakker worden.

​

Het is aantrekkelijk om bezig te zijn met bootjes. Of het nu is om technische informatie te delen op deze site, of het is om een bescheiden bijdrage te leveren aan de verbetering van de vaar- markt.

Gisteren sprak ik met het bestuur van de haven in Zaltbommel. Over het delen van je boot, het andere mensen mede gebruik laten maken van je kostbare bezit, en misschien zelfs je toekomstige eigenaar tegen te komen. En daar was een bestuurder die zo doorvroeg over de hoedanigheid van mij persoonlijk (www.hankersten.nl) als initiator van diverse initiatieven dat mij echt duidelijk werd dat ik ook wat aandacht moet geven aan de achtergronden. Dus: rap mijn persoonlijke site een beetje bijgewerkt.

Maar ook: contact met een verzekeraar opgenomen over de kanttekeningen wat er gebeurt als je gasten laat meevaren met je schip.

Om daarna met hiernieuwde energie weer door te gaan met de laatste kindjes: www.dwaalvaart.nl, www.riviervaart.nl etc.Tenslotte is het nu (5 maart 2017) bijna lente en komt er weer een nieuw seizoen aan waarin een vaartochtje op de rivieren aantrekkelijk is voor blijkbaar heel veel mensen.

En misschien ook voor een aantal schippers, die ofwel graag hun beleving delen met landrotten, of stiekem hopen dat hun nieuwe eigenaar zich onder de gasten bevindt.
​

Veel is er al gezegd over de economische crisis, over de grijze golf die langzamerhand door leeftijd gedwongen wordt om te stoppen met varen, en jongeren die voor minder geld liever verre reizen maken.

Gelukkig kent Nederland 17.000.000 inwoners, maar in de hele wereld zijn dat er daarnaast nog (ongeveer) 6.983.000.000 andere mensen waarvan het merendeel niet in een crisisstemming verkeert, en sommige ontdekken dat het Nederland als één van de weinige plekken op aarde niet te duur varen is. Dus als we meer werk maken van promotie bij 6.983.000.000 mensen over de hele wereld komt die verkoop van je boot ook wel goed.

​Hieronder een voorbeeld van twee Australisch echtparen die het varen hebben ontdekt.
 

In korte tijd hebben twee organisaties aan de bel getrokken over de inhoud van de website. In beide gevallen ging het over informeren van scheepseigenaren over het doel van de organisatie. Soms was die informatie jarenlang niet aangepast aan de actuele stand van zaken. Soms was er een impuls waardoor er hernieuwde aandacht kwam voor het doel van de organisatie.

​JachtenOnderlinge is er voor de scheepseigenaar. Met techniek. Met vaarinformatie. Met haveninformatie. Met vaarweginformatie. Zonder actieve steun van scheepseigenaren blijft het een hele klus om alles up to date te houden. 
Dat brengt ons op het onderwerp belangenbehartiging. Belangrijk om te zorgen dat je kunt afmeren, ook in de winter. Dat is belangrijk om het bloed van de scheepseigenaar te laten stromen. De boot verkopen. Niet aan Nederlanders? Dan maar aan buitenlanders die graag niet te duur varend vakantie vieren in Nederland met zijn enorme vaarwegennet, zijn mooie en talrijke havens. 

De Hiswa begint zich op dat gebied te roeren. Nu nog de "typische" belangenbehartigingsclubs. Laat ze zich melden bij het verkoopkantoor van de BV Nederland: het NBTC. Moet (nog) via LinkedIn, maar dat zal wel een keer veranderen. Voor een koersvaste vaart door het toerismeland en wat meer mensen uit Giethoorn en Amsterdam naar de bootjes te lokken.

​

Soms vaar ik beroepshalve. Soms vanuit Niftrik. Om de waterafvoer op de Maas bij Ravenstein te meten. Voorafgaand of na afloop is er vaak koffie. En soms een goed gesprek.

Afgelopen keer over de nieuwe (schitterende!) haveninrichting. Grote royale boxen, stevig gebouwd, en blakend van toekomstverwachtingen.
Toevallig hoorde ik het aantal passerende schepen: enige honderden. Dat wordt geweten aan de ligging van de haven (je moet er een paar kilometer voor omvaren). Maar ik heb ook mensen gesproken die wel de moeite hebben genomen om de haven te bezoeken. Dat is geen probleem. 

Wel de bekendheid van de haven, de beschikbaarheid van vervoer naar Wychen (wie weet nu eigenlijk waar Niftrik ligt, en nog minder: waarom zou je erheen gaan?).

Er zijn 270.000 watersporters met een kajuitboot, dus geschikt om te overnachten. Als we nu eens proberen om de 6.500 schepen die de Maas jaarlijks opvaren eens een stop te laten maken in Niftrik? Of Boxmeer? Of Gennep. Daar kun je nog ouderwets genieten van donkere nachten, stilte en rust, mooie haven, gastvrije mensen in de kantine, een goede kaart. En een luisterend ook, ook in het Engels als het nodig is.

De jachthaven van Tiel ligt in de gemeentehaven. Op basis van een pachtovereenkomst. Helaas wordt duidelijk dat de inspanningen van zowel de gemeente Tiel als van de provincie Gelderland om ook de toeristische kanten van de Waal wat meer bij bezoekers onder de aandacht te brengen niet in lijn is met de boodschap die het huidige bestuur van de vereniging uitdraagt.
Bezoekers worden niet getolereerd (ook al staat dat niet in de statuten en het huishoudelijk reglement), zelfs het evenement Tiel Maritiem heeft zijn bakens moeten verzetten en ieder jaar opnieuw een pontonconstructie aanleggen om het evenement doorgang te laten vinden.
Dat zij zo.

Alleen rijst bij ons de vraag: wat is de sociale functie van een watersportvereniging die zo nauw betrokken is bij het stadscentrum. En is het dan nog redelijk dat het stadsbestuur zich onthoudt van opmerkingen over haar te voeren beleid in relatie tot het beleid van de watersportvereniging. Of moeten de leden erop toezien dat de vereniging geen plaats kan huren op een prominente locatie maar zich verder onttrekt aan alle verantwoordelijkheden?

Of moet de gemeente Tiel net zoiets doen als in Venlo: de vereniging verplaatsen naar een, veiliger, plekje in de industriehaven van Tiel? Zodat de openbare ruimte rond de vluchthaven in Tiel daadwerkelijk ter beschikking komt om recreatie en toerisme te bevorderen. In het najaar van 2015 staat invulling van het havengebied hoog op de agenda in Tiel. Ik hoop op een constructieve discussie, maar vooral op een meer utopische benadering door zowel burgers en bestuurders enerzijds, als de tijdelijke leiding van de vereniging anderzijds.

Per jaar komen ruim 13.000.000 bezoekers uit het buitenland naar Nederland. De vooruitzichten voor de watersportbranche daarentegen zijn niet erg vrolijk: gesproken wordt van veroudering, gebrek aan jeugdig elan en een moeizame markt voor schepen.

Zo filosoferend keek ik eens rond in de havens waar ik lig: 
- alles in het Nederlands (of geen vermeldingen)
- geen faciliteiten gericht op buitenlanders
- geen communicatie en advertising gericht op buitenlanders.

Terwijl veel buitenlanders misschien best wel een schip willen huren of zelfs kopen en op die manier op een heel andere manier kennis maken met Nederland. Tenslotte heeft Nederland wereldwijd de meeste faciliteiten en meest geschikte vaarwegen, en is het economisch belang al sowieso groter dan van de beroepsvaart.
Maar dan moet (de Hiswa?) daar wel een pakket voor ontwikkelen waaraan een groot aantal zowel verenigings- als commerciële havens mee gaan werken.

Waar denk ik aan?
- Duidelijke folders, minimaal in het Engels
- proces in de havens standaardiseren: aanmeldsteiger, vermelding havenmeester, werkwijze sanitair etc
- korte training over het varen, do's en don'ts op het water, ook in combinatie met de beroepsvaart
- maak routes met meewerkende havens zodat de gasten zich thuis voelen
- werk samen met NBTC om samen publiciteit te maken gericht zowel op de eenmalige beleving (huren) als de terugkerende beleving 
  (kopen)
- werk samen met belangenbehartigers om het wat in zichzelf gekeerde karakter van veel verenigingen en havens meer open te stellen voor   buitenlandse bezoekers en eigenaren

Natuurlijk kan het idee veel beter, zeker als professionele partijen over het issue nadenken.  Maar het voordeel voor de ontwikkeling van de watersport en de vooruitzichten voor de toekomst zijn evident.

Soms hoor je min of meer toevallig over voor toervaarders belangwekkende zaken. Dit keer gaat het over de geschiedenis van de verbinding tussen 's Hertogenbosch en de Maas met een zeesluis. 
Die sluis ligt op een terrein van defensie, en de sluis zelf is gedempt. Maar de deuren schijnen er nog te liggen, en de kom zelf is er ook nog. Via Richard van Arkel krijg ik hoogstwaarschijnlijk een digitale versie van de geschiedenis. En gaan we eens filosoferen over de mogelijkheden voor toeristisch bezoek aan dit stukje cultuurhistorie.

Voor de crisis was het hebben van een boot rozengeur en maneschijn. Geld was er voor sommigen genoeg, en het minste wat je toen moest hebben was een grote indrukwekkende boot. Om je gasten op te kunnen ontvangen, om ze te verwennen met drankjes uit de rijkelijk aanwezige koelkasten, en soms zelfs een vaartochtje.

Tenslotte had je die boeg- en hekschroef, de twee motoren er tussenin niet voor niets.
En als het niet al te hard waaide kwam je die haven best wel uit, en zelfs weer in.

De tijden zijn veranderd.

Daar kwamen we vandaag achter in een verkoophaven in Drimmelen. De makelaar vertelde dat er wel belangstelling was, maar dat de mensen vooraf op internet de schepen bekeken, en de vragen per mail stelden.
Goed.
Tot we (twee oud- schippers) op één van de schepen (van een vriend) een kijkje namen.

Er was niets persoonlijks meer aan boord. Ondanks de tien jaar was het schip in nieuwstaat (zij het met wat groene uitslag op het dek). Ongebruikt.
Als een mooie vrouw waar niemand van hield of had gehouden.
Kil, onaandoenlijk, zonder verhaal. 

Toen zagen we eigenlijk hetzelfde beeld bij heel veel van de andere schepen. Eigentijds, zonder liefdevolle schipper, opgeruimd, als nieuw. Goed in de verf. Voor bijna belachelijke prijzen.

Het is goed dat de crisis deze would-be schippers uit de boom schudt. jammer dat de schepen gewoon te koop liggen. Maar vroeger of later komt er wel iemand.
Als NBTC werk maakt van het bekend maken van de 13.800.000 bezoekers met het varen met een schip. In een van de meest geschikte landen op aarde. Qua vaarwegen, qua faciliteiten.

De lente komt er weer aan. Laat ons van wal steken en genieten!