Per jaar komen ruim 13.000.000 bezoekers uit het buitenland naar Nederland. De vooruitzichten voor de watersportbranche daarentegen zijn niet erg vrolijk: gesproken wordt van veroudering, gebrek aan jeugdig elan en een moeizame markt voor schepen.

Zo filosoferend keek ik eens rond in de havens waar ik lig: 
- alles in het Nederlands (of geen vermeldingen)
- geen faciliteiten gericht op buitenlanders
- geen communicatie en advertising gericht op buitenlanders.

Terwijl veel buitenlanders misschien best wel een schip willen huren of zelfs kopen en op die manier op een heel andere manier kennis maken met Nederland. Tenslotte heeft Nederland wereldwijd de meeste faciliteiten en meest geschikte vaarwegen, en is het economisch belang al sowieso groter dan van de beroepsvaart.
Maar dan moet (de Hiswa?) daar wel een pakket voor ontwikkelen waaraan een groot aantal zowel verenigings- als commerciële havens mee gaan werken.

Waar denk ik aan?
- Duidelijke folders, minimaal in het Engels
- proces in de havens standaardiseren: aanmeldsteiger, vermelding havenmeester, werkwijze sanitair etc
- korte training over het varen, do's en don'ts op het water, ook in combinatie met de beroepsvaart
- maak routes met meewerkende havens zodat de gasten zich thuis voelen
- werk samen met NBTC om samen publiciteit te maken gericht zowel op de eenmalige beleving (huren) als de terugkerende beleving 
  (kopen)
- werk samen met belangenbehartigers om het wat in zichzelf gekeerde karakter van veel verenigingen en havens meer open te stellen voor   buitenlandse bezoekers en eigenaren

Natuurlijk kan het idee veel beter, zeker als professionele partijen over het issue nadenken.  Maar het voordeel voor de ontwikkeling van de watersport en de vooruitzichten voor de toekomst zijn evident.

Soms hoor je min of meer toevallig over voor toervaarders belangwekkende zaken. Dit keer gaat het over de geschiedenis van de verbinding tussen 's Hertogenbosch en de Maas met een zeesluis. 
Die sluis ligt op een terrein van defensie, en de sluis zelf is gedempt. Maar de deuren schijnen er nog te liggen, en de kom zelf is er ook nog. Via Richard van Arkel krijg ik hoogstwaarschijnlijk een digitale versie van de geschiedenis. En gaan we eens filosoferen over de mogelijkheden voor toeristisch bezoek aan dit stukje cultuurhistorie.